De zeespiegelstijging neemt niet of nauwelijks toe
De zeespiegel aan de Nederlandse kust wordt al vanaf 1865 nauwkeurig gemeten in Vlissingen, Hoek van Holland, IJmuiden, Den Helder en Harlingen. Volgens het Deltares-onderzoek van 2018 stijgt de zeespiegel bij ons met 18,6 cm per eeuw vanaf 1890. Hiervan is 4,5 cm het gevolg van bodemdaling; de absolute stijging is dus lager. Er is geen sprake van een toenemende stijging, de stijging is al vanaf het begin van de metingen vrijwel constant. Dat is niet wat werd verwacht. Zoals te zien is in de grafiek ging het KNMI eerder uit van een forse versnelling in de stijging vanaf 2000.
Hieronder is de zeespiegelstijging vanaf 1865 weergegeven van Den Helder. De gegevens zijn te vinden bij de Permanent Service for Mean Sealevel.
Ook in de rest van de wereld is niet of nauwelijks versnelling van de stijging te zien. De stijging van de zeespiegel verschilt van plaats tot plaats en heeft ook te maken met de mate waarmee de bodem stijgt of daalt. Op de website van het sealevel.info zijn gegevens beschikbaar van vele plaatsen in de wereld, zowel van het NOAA als van het Permanent Service for Mean Sealevel. Hieronder zijn de gegevens van enkele plaatsen op de wereld in kaart gebracht.
Uit de gegevens van de kustmetingen wordt ook duidelijk dat de stijging al ver voor 1993 aan de orde was. Dit is in lijn met het onderzoek van Craig Idzo van 2019, dat in tegenstelling tot de berichten van het IPCC, de nauwkeurige getijdenmetingen van over de hele wereld geen tekenen van vernelling laten zien. Er zijn weliswaar grote lokale verschillen, maar nergens zie je een trendbreuk ten opzichte van de periode voor 1980.
Op deze website vind je een verzameling van verwijzingen naar verschillende onderzoeken die dit beeld van het ontbreken van een versnelling steeds bevestigen.
De alarmerende voorspellingen van het IPCC zijn gebaseerd op satellietmetingen en computermodellen. Het wordt echter steeds duidelijker dat satellietmetingenmetingen niet geloofwaardig zijn; de resultaten wijken al sinds de start in 1993 af met wat gemeten wordt aan de kusten. Satellietmetingen laten een stijging zien van 3,3 mm per jaar, bijna 2 keer zo hoog als de getijdenmetingen. Het is bekend dat het meten van de zeespiegel vanuit een satelliet is erg onnauwkeurig door allerlei storende invloeden en het ontbreken van een vast referentiepunt.
Veranderingen in de kustlijnen
Dat de zeespiegelstijging niet bedreigend is, blijkt ook als je kijkt naar de kwetsbare eilanden in de Stille en Indische Oceaan. Lange tijd is gedacht dat deze eilanden onbewoonbaar en overspoeld zouden worden door het stijgende water. Uit steeds meer onderzoek blijkt dat veel van deze eilanden zelfs groeien door afzetting van zand en ander materiaal op de kust. Kustlijnen over de hele wereld hebben de afgelopen jaren gemiddeld meer land gewonnen dan verloren, zoals blijkt uit onderzoek van Luijendijk, et al.. Via de website van Deltares is dit goed te zien (je kunt inzoomen op de details per gebied).
Uit een recente studie van de Franse onderzoeker Duvat blijkt dat van 182 onderzochte eilanden in de Maldiven in de periode tussen 2004 en 2016 97,3% groter was geworden of stabiel was gebleven. 110 eilanden (59,1%) waren meer dan 3% in omvang toegenomen en slechts 5 eilanden (2,7%) waren kleiner geworden.
